Konuşma sesi bozuklukları, bireyin konuşma seslerini doğru, net ve anlaşılır bir şekilde üretememesi durumudur. Bu bozukluklar genellikle artikülasyon ve fonolojik bozukluklar olarak ikiye ayrılır. Artikülasyon bozukluğu, belirli sesleri yanlış veya eksik üretme ile karakterizedir (örneğin, “kedi” yerine “tedi” demek). Fonolojik bozukluklar ise konuşma seslerini organize etmede zorluk yaşanması ile ortaya çıkar. Dil ve konuşma terapisi, konuşma sesi bozukluğu yaşayan bireylerin iletişim becerilerini geliştirerek anlaşılır konuşmalarını sağlar.
Konuşma sesi bozuklukları çocuklarda oldukça yaygındır ve okul öncesi dönemde yaklaşık %8-9 oranında görülmektedir. Okul çağındaki çocukların %5’inde bu tür bozukluklar devam edebilir. Erkek çocuklarda konuşma sesi bozuklukları kızlara oranla daha sık görülmektedir. Erken müdahale edilmediğinde bu bozukluklar akademik başarıyı, sosyal iletişimi ve özgüveni olumsuz etkileyebilir.
Konuşma sesi bozukluklarının tanılanması için çeşitli yöntemler kullanılır:
Konuşma sesi bozuklukları için uygulanan başlıca terapi yöntemleri şunlardır:
Konuşma sesi bozuklukları erken müdahale edildiğinde büyük oranda iyileşebilir. Dil ve konuşma terapisi ile çocukların sesleri doğru üretmeleri ve daha anlaşılır konuşmaları sağlanabilir. Aile, öğretmen ve terapistlerin iş birliği ile çocukların iletişim becerileri geliştirilebilir ve özgüvenleri artırılabilir.